Śruta i makuch podstawą żywienia bydła

Podstawą żywienia bydła są pasze objętościowe. Intensyfikacja produkcji wymaga jednak dodatkowego stosowania dość dużych ilości pasz treściwych, których głównymi komponentami są ziarna zbóż, a także produkty uboczne tłoczenia oleju - śruty poekstrakcyjne rzepakowe i makuch rzepakowy.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Różnią się one swoim składem, dlatego warto wiedzieć, jakie maksymalne ilości można stosować w dawce pokarmowej, aby nie zaburzyć metabolizmu zwierząt. Często stosowana poekstrakcyjna śruta rzepakowa to wartościowa pasza dla bydła zawierająca ok. 35% białka gólnego, czyli 3 razy więcej niż zboża, i o koncentracji energii zbliżonej do koncentracji energii w zbożach. Zawiera ponadto od 1 -3% tłuszczu, tzw. oleju resztkowego. Makuch rzepakowy zawiera mniej białka, bo ok. 30%, a więcej tłuszczu 8 - 15 %, co skutkuje wyższą wartością energetyczną w porównaniu do śruty rzepakowej. Ze względu na to,że tłuszcz ten nie jest żródłem energii dla drobnoustrojów żwacza, a wręcz może zakłócać zachodzące w nim przemiany, dawka makuchu nie powinna przekraczać 2-2,5 kg dziennie dla dorosłej sztuki bydła. Ograniczenie takie nie dotyczy poekstrakcyjnej śruty rzepakowej. Warto też pamiętać, że z uwagi na dużą zawartość oleju w makuchu rzepakowym, jest to produkt nietrwały, podlegający szybko procesom jełczenia i powinien być skarmiony w ciągu kilkunastu dni od jego wyprodukowania.