Wygląda jak chmary motyli. Będzie ozdobą ogrodu przez kilka miesięcy

Źródło: Adobe Stock

Gaura to bylina, która wypuszcza liczne, ale nierozgałęziające się pędy. Ich wysokość w przypadku odmian takich jak Baby Butterfly Dark Pink sięga ok. 40-50 cm, a Gambit Rose – ok. 30 cm. Gaury o białych kwiatach mają pędy dłuższe, sięgające nawet ponad metr (dłuższe pędy są też bardziej wiotkie). Roślina ta ma wąskie, lancetowate liście, które niekiedy mogą mieć słabo i nieregularnie ząbkowane brzegi. Kolor liści to ciemna zieleń lub bordo. Kwiaty gaury wyrastają sekwencyjne na szczytach pędów. Mają delikatne płatki i długie pręciki. Wyglądem przypominają motyle. Odmiany najczęściej spotykane w Polsce mają kwiaty różowe lub białe.  

Czytaj też: Siedem gatunków ptaków łownych zostanie objętych ochroną? Rolnicy protestują

Skąd pochodzi gaura? Jakie są jej cechy charakterystyczne? 

Gaura pochodzi ze Ameryki Północnej. W warunkach naturalnych rośnie w USA (stany Luizjana, i Teksas) oraz w Meksyku. Niektóre jej gatunki uznawane są za inwazyjne, ale odmiany ozdobne cieszą się dużym uznaniem wśród ogrodników – m.in. ze względu na ich dużą uniwersalność, walory dekoracyjne, niewygórowane wymagania, odporność na choroby i szkodniki. W krajach anglojęzycznych znana jest pod takimi nazwami jak wandflower (kwiat różdżki) czy beeblossom (pszczeli kwiat). 

Botaniczna nazwa gaury obowiązująca obecnie to Oenothera lindheimeri. Została przyjęta w wyniku badań przeprowadzonych kilkanaście lat temu. Wtedy okazało się, że roślina ta należy do rodzaju Oenothera – tego samego, do którego należy na przykład znany w Polsce wiesiołek dwuletni. 

Przed tymi badaniami gaury traktowano jako odrębną grupę roślin, a należące do niej odmiany ozdobne znane były pod nazwą Gaura Lindheimeri (drugi człon nazwy pochodzi od nazwiska botanika, który prowadził nad nimi badania). W branży ogrodniczej ta starsza nazwa cały czas jest częściej używana. W polskich sklepach ogrodniczych roślina ta najczęściej sprzedawana jest właśnie jako gaura lindheimeri (plus nazwa konkretnej odmiany, np. „Baby Butterfly Dark Pink”) lub po prostu gaura (plus nazywa odmiany). 

Czytaj też:
Popularna w PRL-u dziś wraca do łask. "Płonąca miłość" kwitnie przez całe lato

Jakie stanowisko i podłoże lubi gaura? 

Dobór odpowiedniego podłoża i stanowiska to klucz do sukcesu w uprawie gaury. Ze względu na swoje pochodzenie lubi ona rosnąć w miejscach dobrze nasłonecznionych. Jeśli posadzimy ją w południowej części ogrodu, może poradzić sobie również w lekkim cieniu. Podłoże odpowiednie dla gaury powinno być lekkie, przepuszczalne, dobrze zdrenowane. Nie lubi gleby zwartej, długo trzymającej wilgoć, bardzo żyznej i nawożonej. Zbyt duża ilość składników odżywczych może sprawić, że pędy gaury staną się bardziej wiotkie. Inny objaw to opadanie lub zwijanie się liści.   

Gaura w ogrodzie i na balkonie. Gdzie ją posadzić, żeby najlepiej wykorzystać jej potencjał? 

Gaura w ogrodzie dobrze sprawdzi się w kompozycjach z innymi roślinami. Dzięki temu, że długo kwitnie, może być doskonałym uzupełnieniem rabat z krótko kwitnącymi bylinami. Ze względu na swoją lekkość i efekt zwiewności (zwłaszcza u odmian z dłuższymi pędami) dobrze prezentuje się w towarzystwie roślin o masywnym, ciężkim pokroju. Kwitnące krzaczki gaury wyglądem przypominają chmary motyli. 

Warto też wspomnieć, że pędy gałązki gaury nadają się na bukiety. Roślina ta (zwłaszcza niższe odmiany, np. „Baby Butterfly Dark Pink”) może również rosnąć w donicach na nasłonecznionych balkonach. W tym ostatnim przypadku trzeba jednak pamiętać, żeby wybrać gaurze wysokie donice, ponieważ ma ona długie korzenie. 

Czytaj też: Rozsyp wokół jukki karolińskiej. Zakwitnie majestatycznymi kwiatami

Kiedy sadzi się gaurę? 

Gaurę najlepiej sadzić wiosną, po przymrozkach, z sadzonek dostępnych w sklepach ogrodniczych. Roślina ta może być rozmnażana z zebranych samodzielnie nasion, może też wyrosnąć jako samosiewka – wtedy jednak może nie mieć tych samych cech co roślina macierzysta, nie będzie tak atrakcyjna. Rozsadzanie jej przez podział korzenia nie jest zalecane ze względu na to, że ma długi korzeń palowy, który co do zasady źle znosi takie zabiegi (nie lubi również przesadzania). Jeśli ktoś chce samodzielnie pozyskać sadzonkę, najlepszym sposobem będzie przycięcie i ukorzenienie pędu. 

Czytaj też: Posadź tę roślinę w ogrodzie. Odstrasza kleszcze, kwitnie całe lato

Pielęgnowanie gaury w okresie wegetacyjnym 

Gaura kwitnie od wczesnego lata do jesieni. Liczbę kwiatów można zwiększyć usuwając regularnie te, które już przekwitły. Niektóre poradniki radzą, żeby po kwitnieniu przyciąć pędy (podobnie jak np. przycina się kocimiętkę). W ciągu ok. 3 tygodni roślina odrośnie i zacznie ponownie kwitnąć. 

Gaurę należy podlewać rzadko, ale dosyć obficie zwłaszcza po posadzeniu i w początkowej fazie wzrostu. Pomoże jej to zapuścić głęboki korzeń. Trzeba jednak pamiętać, że większą szkodę może zrobić jej nadmierna ilość wody niż okresowa susza. Oznaką nadmiaru wody jest żółknięcie liści. Zbyt wilgotne podłoże może przyczynić się do gnicia korzeni.

Gaura źle znosi również zbyt dużą ilość składników odżywczych, nawozi się ją co najwyżej raz w roku kompostem. Oznaką zbyt żyznej gleby jest zahamowanie wzrostu, opadanie liści i zwijanie się liści. Bylina ta jest odporna na choroby i szkodniki. Co nie oznacza, że ma żadnego ryzyka, że się pojawią. Na gaurze mogą wystąpić mszyce, ewentualnie przędziorki. Stosuje się wtedy standardowe metody walki z nimi. 

Czytaj też:
Mało znana alternatywa dla pelargonii. Pięknie stroi balkony i łatwo ją uprawiać

Przygotowanie gaury do zimy 

Ze względu na swoje pochodzenie, w polskich warunkach gaura najlepiej sprawdzi się w najcieplejszych rejonach kraju. Jest ona wprawdzie mrozoodporna, ale nie na tyle, by nie było ryzyka przemarznięcia. Polskie sklepy ogrodnicze podają, że wytrzymuje ona temperatury do ok. -15 st. C. Żeby zwiększyć jej szanse na przezimowanie, trzeba ją w miarę możliwości okryć. 

Specjaliści podają dwie metody. Pierwsza to ścięcie pędów gaury przed zimą i przykrycie rośliny ściółką. Druga metoda – pozostawienie pędów na zimę i okrycie ich stroiszem lub agrowłókniną. Dodatkowo ściółką okrywamy system korzeniowy. W drugim przypadku pędy gaury przycina się na wiosnę.