Popularna w PRL-u dziś wraca do łask. "Płonąca miłość" kwitnie przez całe lato

Źródło: Adobe Stock

Firletka chalcedońska (Silene chalcedonica) to roślina wieloletnia należąca do rodziny goździkowatych (Caryophyllaceae). Jej naturalnym obszarem występowania są tereny Azji Środkowej i Wschodniej, w tym Syberia oraz rejony Kaukazu. Do Europy trafiła najprawdopodobniej przez Turcję, a ślad tego pozostał w jej nazwie -  „chalcedońska” odnosi się do miasta Chalcedon (dziś Kadikoy w Turcji). Z kolei nazwa „Silene” wskazuje, że należy do rodzaju lepnica. Rośliny, które są do niego zaliczane, mają małe włoski zniechęcające mrówki i inne owady do żerowania na nich. 

Firletka chalcedońska ze względu na charakterystyczny kształt kwiatów znana jest również jako krzyż maltański lub krzyż jerozolimski. Najczęściej spotykanym kolorem kwiatów firletki jest czerwony – to z kolei sprawiło, że potocznie, zwłaszcza w krajach anglojęzycznych, bywa nazywana Burning Love (płonąca miłość). W anglojęzycznych atlasach roślin można też znaleźć informację, że na Silene chalcedonica mówi się też „kwiat Bristolu” – to dlatego, że od wielu lat jest ona nieoficjalnym symbolem tego miasta. 

Czytaj też: Odszkodowania za wywłaszczenia. Ważna decyzja sądu dla właścicieli działek

W ramach ciekawostki warto też dodać, że obecnie obowiązująca nazwa systematyczna firletki – Silene chalcedonica – została jej nadana przez niemieckiego botanika Ernsta Hansa Ludwiga Krausa. Jej pierwsza nazwa – Lychnis chalcedonica - pochodzi z 1753 r., została nadana roślinie przez Karola Linneusza. W 1994 r. uznano, że prawidłowa nazwa systematyczna to Silene chalcedonica. Lychnis chalcedonica cały czas jednak jest w obiegu. 

Jak wygląda firletka chalcedońska? 

Firletka chalcedońska to bylina osiągająca około jednego metra wysokości. Ma sztywne, wzniesione łodygi, zakończone efektownymi, kulistymi kwiatostanami złożonymi z wielu drobnych kwiatów o promienistej symetrii - przypominające wspomniany krzyż maltański. Najczęściej spotykana jest w odmianie o intensywnie czerwonych kwiatach, które kwitną od czerwca do sierpnia, ale dostępne, choć rzadziej spotykane, są również odmiany różowe, białe czy pomarańczowe. 

Liście firletki są zielone, lancetowate, osadzone naprzeciwlegle na łodygach. Cała roślina ma zwartą, lekko sztywną sylwetkę, dzięki czemu dobrze prezentuje się w grupowych nasadzeniach i nie wymaga podpór.  

Czytaj też:
Jej zapach odstrasza krety i nornice. Prawie czarne kwiaty zdobią ogród wiele lat

Uprawa firletki chalcedońskiej. Jakie warunki trzeba jej zapewnić? 

Firletka chalcedońska najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych, choć toleruje także lekki półcień. Wymaga gleby umiarkowanie żyznej, przepuszczalnej i niezbyt wilgotnej. Źle znosi ciężkie, podmokłe podłoża, które mogą sprzyjać gniciu korzeni. Nie przepada również za dużymi upałami, dlatego przy wyjątkowo wysokich temperaturach warto ją podlewać. Bylina ta bardzo dobrze znosi za to niskie temperatury, jest mrozoodporna i nie wymaga przykrywania na zimę.  

Rozmnaża się ją głównie z nasion wysiewanych wiosną (w sprzyjających warunkach możliwy jest też samosiew). Siewki pikuje się i późną wiosną/wczesnym latem sadzi na miejsce stałe. Obecnie sklepy ogrodnicze oferują sadzonki firletki, które powinny zakwitnąć już w tym samym roku, w którym zostaną posadzone. Firletka z siewu zakwita zwykle w drugim roku uprawy, w okolicach maja-czerwca. Jeżeli będziemy regularnie obrywać przekwitnięte kwiatostany, będzie kwitła przez całe lato. Niektórzy radzą również, by w trakcie sezonu, po pierwszym kwitnięciu, ściąć firletkę nad ziemią. To pobudzi roślinę do wzrostu i kolejnego kwitnienia. Po zakończeniu sezonu, przez zimą, ścina się ją również przy ziemi. Firletkę można uprawiać zarówno na rabatach, jak i w skrzyniach ogrodowych. Kwiaty po ścięciu nadają się na bukiet. 

Czytaj też: Posadź zamiast petunii. Jest łatwiejsza w uprawie i długo kwitnie

Firletka chalcedońska  w PRL-u

W Polsce firletka chalcedońska była popularna w XX wieku, zwłaszcza w okresie PRL-u. Sadziło się ją powszechnie w ogródkach przydomowych i na działkach, gdzie uchodziła za roślinę efektowną i łatwą w uprawie. Często rosła obok takich roślin jak floksy, malwy czy nagietki, tworząc z nimi wielobarwne kompozycje. Obecnie coraz częściej pojawia się w ogrodach nawiązujących do dawnych tradycji. Jest ceniona za walory dekoracyjne i trwałość. Dzięki tym cechom pojawia się również na miejskich rabatach. 

Czytaj też: Wlej lub wsyp do doniczki. Skrzydłokwiat wypuści nowe kwiaty