Niebezpieczne biegunki u cieląt
Obok schorzeń układu oddechowego biegunki są jedną z najczęstszych i powodujących największe straty chorobą u cieląt.Hodowcy tracą, płacąc za leczenie, nakład czasu i pracy, a także upadki cieląt, niskie przyrosty dzienne i opóźniony rozwój.
Biegunki u cieląt mogą być bardzo niebezpieczne, ponieważ zwierzęta szybko się odwadniają i tracą siły. Ważne jest, aby reagować natychmiast i obserwować wszelkie zmiany w wyglądzie kału. Przyczyną tej choroby są najczęściej bakterie i wirusy. Niewykształcony jeszcze układ odpornościowy nie potrafi sobie z nimi poradzić. Co wpływa na rozwój bakterii i wirusów? Przede wszystkim są to złe warunki utrzymania, nieodpowiedni klimat, stres, brak higieny oraz błędy żywieniowe. Biegunki wywołują: bakterie (E. coli, Salmonella), wirusy (rota i corona) i pasożyty (kryptospory i kokcydia). Żywieniowe przyczyny tego schorzenia to najczęściej: niewłaściwa temperatura pójła, nieprawidłowy sposób jego podawania, nieodpowiednie dawkowanie czy źle dobrany do wieku cielęcia preparat mlekozastępczy.
- Jako profilaktykę należy stosować dobrej jakości pasze. To jest żelazna zasada. Dawka musi być odpowiednio ułożona. Trzeba także zwracać uwagę na preparaty mlekozastępcze, nie można ich podawać za mało, bo to także wywołuje biegunki - mówi dr inż. Ryszard Kujawiak z Sano Agrar Institut.
Najlepszym sposobem radzenia sobie z biegunkami u cieląt jest odpowiednia profilaktyka. Im lepsze warunki higieniczne, czystość i żywienie, tym mniejsze ryzyko wystąpienia biegunek. W profilaktyce bardzo ważny jest dobór preparatu mlekozastępczego. Tych przeznaczonych na drugą fazę odchowu nie wolno stosować u najmłodszych cieląt, ponieważ są zbyt ciężkostrawne, a to skutkuje biegunkami.
-
Suchy pysk
-
U zdrowego cielęcia pysk jest wilgotny; u odwodnionego zwierzęcia staje się suchy i blady. Naucz się rozpoznawać oznaki biegunki i odwodnienia
-
Zapadnięte oczy
-
Oczy są zapadnięte i pozbawione blasku
-
Uszy
-
Uszy nie są uniesione i skierowane do przodu
-
Brak apetytu
-
Cielę niechętnie pije i nie pobiera całej porcji mleka, którą mu podano.
-
Wodniste stolce
-
W początkowej fazie postępującego odwodnienia cielę może wydalać normalne stolce, ale wraz z postępem biegunki, stolce będą stawały się bardziej luźne do wodnistych; charakterystycznym objawem będzie także mokry ogon.
Według zaleceń specjalistów, optymalna temperatura pójła powinna mieścić się w przedziale 37-39˚C. Do pojenia najlepiej używać wiader ze smoczkiem, mocowanych oczywiście na wysokości głowy cielęcia. Takie usytuowanie pozwala na fizjologiczny odruch zamknięcia rynienki przełykowej, dzięki czemu mleko trafia bezpośrednio do trawieńca.
Czytaj także: Trudny rok przed producentami mleka
Jeśli będziemy podawać mleko wprost z wiadra ustawionego na podłodze, zostanie zaburzone naturalne ułożenie rynienki przełykowej, a to, szczególnie u młodszych cieląt, niesie duże ryzyko dostania się pójła do żwacza. Mleko w żwaczu fermentuje i powstają biegunki. Wiadro i jego elementy: zawór i smoczek, muszą być dokładnie umyte po każdym pojeniu, gdyż resztki pójła stanowią świetną pożywkę dla bakterii.
