Kukurydza. Dlaczego denty mają przewagę nad flintami?
Wysoka zawartość skrobi
Rośliny o ziarnie typu dent mają ziarna głębiej osadzone na kolbie, co powoduje że cechuje je wyższa zawartość skrobi. Najbardziej intensywne gromadzenie skrobi w ziarnach ma miejsce w późnych fazach rozwojowych roślin. Dlatego też termin zbioru surowca należy wyznaczać, gdy linia mleczna znajduje się między ½ a 3/4 ziarniaka (patrząc od jego górnej części). Szacuje się, że w czasie intensywnego gromadzenia się skrobi w ziarniakach mieszańców typu dent, codziennie jej zawartość wzrasta o 0,5-1,0% w przeliczeniu na każdą tonę kiszonki. Wczesne kwitnienie roślin sprawia, że mają one wystarczająco dużo czasu, aby zgromadzić jak najwięcej skrobi w ziarniakach.
Ochrona żwacza
Niekwestionowaną zaletą odmian o ziarnie w typie dent, jest to że skrobia w ziarniakach otoczona jest zeiną (białko) w mniejszym stopniu niż w przypadku odmian o ziarnie typu flint. Według badań bakterie żwacza mają większy dostęp do skrobi zawartej w ziarnach typu dent, niż tej obecnej w ziarnach typu flint. Powoduje to wzrost liczebności populacji bakterii żwaczowych, co przekłada się na zmniejszoną potrzebę uzupełniania białka pokarmowego. Organizm zwierzęcia trawi bakterie żwacza, traktując je jako doskonałe źródło białka. Eksperci przyjmują, że to właśnie mikrobiologiczne źródło białka, sprawiło że wysokowydajne krowy mleczne w Ameryce Północnej potrzebują tylko 15-16% dodatkowego białka w diecie.
Strawność
Proces kiszenia wpływa na strawność skrobi w żwaczu. Niskie pH i obecność bakterii powodują rozpuszczanie zeiny, otaczającej ziarna skrobi. To z kolei wpływa na zwiększenie strawności zakiszanego surowca (zarówno w odniesieniu do ziarna typu dent, jak i flint). Ulega on stabilizacji po około 6 miesiącach zakiszania. Badania przeprowadzone we Francji na Uniwersytecie w Lotaryngii wykazały jednak, że znacznie wyższy poziom całkowitego trawienia skrobi w przewodzie pokarmowym (i mniejsze straty skrobi w kale) uzyskało ziarno typu dent. Doświadczenia te wdrożone zostały do praktyki. Rolnicy produkujący kiszonkę z mieszańców kukurydzy o ziarnie typu dent i flint we Francji, Niemczech i Wielkiej Brytanii przystępują do zbioru surowca „dentów” pod koniec ich wegetacji. Pozwala to w pełni wykorzystać przewagę strawności skrobi w żwaczu.
Wydajność biomasy
Wysokie: strawność, wydajność skrobi i włókna - to cechy dobrej kiszonki. Północnoamerykańscy farmerzy uprawiający kukurydzę na kiszonkę wysiewają ziarniaki mieszańce kiszonkowe o brązowym nerwie głównym (tzw. BMR), wyróżniające się wyższą strawnością włókna. Szeroko zakrojone badania uniwersyteckie i komercyjne wykazały, że krzyżowanie wsteczne zmutowanego genu BMR (niemodyfikowanego genetycznie) i odmian kiszonkowych było jedynym sposobem na znaczne podniesienie strawności włókna.
- Trawienie skrobi w żwaczu przeżuwaczy warunkuje produkcję propionianu (będącego źródłem energii) i zwiększa wydajność populacji bakterii żwacza, które są następnie trawione w jelicie cienkim i taktowane jako źródło białka wysokiej jakości. Zbyt mała strawność skrobi w żwaczu powoduje niższą produkcję i droższe dawki żywieniowe. Zbyt duże dawki skrobi w żwaczu prowadzą z kolei do kwasicy, objawiającej się zmniejszonym pobieraniem, a co za tym idzie gorszym składem mleka. Trudno przewidzieć, ile skrobi zostanie strawione w żwaczu, a ile trafi do jelita cienkiego, ale celem hodowcy bydła jest stworzenie takich warunków, w których mniej niż 3% skrobi będzie tracone w kale. Należy praktycznie podejść do oceny całkowitego trawienia skrobi w przewodzie pokarmowym - podsumowuje Hanna Nowak, specjalistka ds. żywienia zwierząt w Corteva.
ZOBACZ TAKŻE: O dobrego dojarza trudno, dlatego kupił robot udojowy
- Tagi:
- Krowie na Zdrowie
- Corteva
