Stonka w kukurydzy - jak nie dać jej pola do popisu [PORADY]

Źródło: M. Kula

Stonka kukurydziana to szkodnik, który spędza sen z powiek niejednemu plantatorowi kukurydzy. Kiedy przywędrowała do Polski? Na czym polega szkodliwość tego agrofaga? Co robić, aby nie dać mu pola do popisu? 

O komentarz w tej sprawie poprosiliśmy wybranych przedstawicieli czołowych firm ze strefy agro, zajmujących się ochroną roślin. 

Maciej Mokrzan, dyrektor ds. kluczowych klientów AGROSIMEX

Stonka kukurydziana jest szkodnikiem, który coraz częściej pojawia się na plantacjach kukurydzy. Po raz pierwszy wystąpił w Polsce w 2005 roku w woj. podkarpackim, a jego ekspansja na pozostałe obszary kraju nastąpiła bardzo szybko. To groźny i ekspansywny szkodnik, który doskonale zaadaptował się do warunków glebowo-klimatycznych Europy. Stonka kukurydziana w ciągu roku rozwija jedno pokolenie. Stadium zimującym są jaja składane do gleby zazwyczaj na głębokość do 15 cm żerują, obgryzając korzonki włośnikowe kukurydzy, które odpowiadają za pobieranie wody i składników pokarmowych, w tym za wymianę gazową. Kukurydzę uszkadzają zarówno larwy, jak i chrząszcze, przy czym to żerowanie larw przyczynia się do największych start w plonie. 

W miejscach żerowania szkodnika korzenie brunatnieją i gniją, w tym zakłócone zostaje ich funkcjonowanie. Rośliny z ogryzionymi korzeniami wolniej rosną i słabiej plonują, mogą też przewracać się na glebę, co później utrudnia zbiór.

Produktem z najnowszą rejestracją na larwy stonki kukurydzianej  jest obecnie insektycyd doglebowy Belem 0,8 MG. To środek w formie mikrogranulatu, który zawiera cypermetrynę (pyretroidy) wykazującą działanie kontaktowe i żołądkowe na szkodnika. Preparat aplikuje się rzędowo do gleby w czasie siewu kukurydzy za pomocą specjalnego aplikatora do granulatów montowanego przy siewniku. Zalecana dawka dla jednorazowego zastosowania preparatu to 12–24 kg/ha. Wyższą dawkę należy stosować, gdy liczebność szkodników jest duża.

Karol Kozłowski, Customer Technology Specialist Corteva Agriscience 

Zachodnia stonka kukurydziana (Diabrotica Virgifera) jest zaraz po omacnicy prosowiance (Ostrinia Nubilalis) najgroźniejszym szkodnikiem występującym w uprawie kukurydzy. Owad występuje głównie w południowej części kraju z największym natężeniem na Dolnym Śląsku, Śląsku oraz na Podkarpaciu. Najgroźniejszą formą rozwojową jest larwa, która potrafi znacznie uszkodzić system korzeniowy, co w konsekwencji może doprowadzić do ich wylegania i braku możliwości zbioru plonu. Larwy stonki żerują na korzeniach kukurydzy w początkowych etapach jej rozwoju, co dodatkowo potęguje efekt uszkodzeń. 

Na starcie należy zapewnić młodym roślinom, jak najlepsze warunki, wybrać odmiany, które wytwarzają rozbudowany, głęboki system korzeniowy. Najlepiej wybierać odmiany zaprawione insektycydami ograniczającymi liczebność larw stonki. Należy zadbać, aby plantacja była dobrze dokarmiona i wolna od chwastów. Dodatkowo można zastosować produkty, które pobudzą i przyśpieszą rozwój systemu korzeniowego np. Kinsidro™Grow, co tym samym zmniejszy straty spowodowane przez larwy stonki. Według zaleceń Instytutu Ochrony Roślin w celu ograniczenia liczebności szkodnika można też zwalczać formy dorosłe owadów. Zabiegi wykonujemy po zaobserwowaniu ich na roślinach kukurydzy. Najczęściej pojaw formy dorosłej - chrząszcza występuje w lipcu, a szczyt liczebności osiąga na przełomie lipca i sierpnia. Formy dorosłe uszkadzają liście oraz znamiona - co może znacznie ograniczyć prawidłowe zapylenie ziarniaków. 

Czytaj także:

Słodyszek rzepakowy - charakterystyka, szkodliwość, zwalczanie