Ponad wiek dziejów gospodarstwa. Od dwudziestu lat z pisklętami
Łaziska, to wieś granicząca z Wągrowcem. Leży przy drodze wojewódzkiej nr 190 prowadzącej do Gniezna. W nazwie Łaziska spotykamy rdzeń łaz- w języku staropolskim używany było w nazwie mnogiej. Łazy oznaczało tereny leśne, z których wyrąbywano drzewo lub je wypalano. Z powyższych wywodów powstała nazwa wsi Łaziska. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z dokumentu z 1222 r. wystawionego przez ks. biskupa Wincentego Nałęcza z Czarnkowa, dotyczącego osad płacących dziesięciny klasztorowi w Łeknie, ówczesnej siedzibie cystersów. Kiedy zakonnicy opuścili Łekno, część wsi stała się dobrami królewskimi i stanowiła sołectwo. Kiedy w 1796 roku zakon został rozwiązany, cała wieś stała się własnością króla Prus. Pod koniec XIX wieku we wsi zbudowano dwór. Po II wojnie światowej wszystkie prywatne dobra przejął Skarb Państwa.
Na granicy miasta i wsi wzniesiono w 1845 roku grobowiec Franciszka Łakińskiego, który był rotmistrzem wojsk polskich. Na jego cześć na wzgórzu postawiono 10-metrową piramidę z czworoboczną podstawą, która została wykonana z gładzonych i ciosanych kamieni polnych. Łakiński zasłużył się podczas wojen napoleońskich, za co został otrzymał Order Virtuti Militarii oraz został uhonorowany francuską Legią Honorową za walki narodowo-wyzwoleńcze.
Podczas budowy grobowca, puste wówczas wzgórze obsadzono sosnami. Jak głosi legenda, rotmistrz miał powiedzieć, że Polska odzyska niepodległość w momencie, gdy drzewa przerosną piramidę. Słowa te spełniły się po zakończeniu I wojny światowej.
