Dlaczego zamiokulkas nie rośnie? Uważaj na te 3 powszechne błędy w uprawie
Naturalnym środowiskiem tej rośliny jest m.in. wschodnia i południowo-wschodnia Afryka. W klimacie zwrotnikowym zamiokulkas doskonale radzi sobie z wydłużającymi się okresami suszy. Można go także spotkać w lasach tropikalnych i na sawannach – na podłożach piaszczystych, kamienistych, a także na brzegach rzek. W Europie zamiokulkasy wprowadzono do powszechnej uprawy dopiero w latach 90.
Zamiokulkas rośnie wolno? To jego naturalne prawo
Budowa zamiokiulkasów odzwierciedla przystosowanie tych roślin do trudnych warunków. Jako rośliny doniczkowe są niewymagające i odporne na “błędy w uprawie”. Zdecydowanie łatwiej zniosą okresowe przesuszenie niż przelanie. Powolny wzrost jest jedną z naturalnych cech tych roślin. Zamiokulkas może przez długi okres nie wypuszczać nowych pędów (i sprawiać wrażenie zastoju wzrostu), ale w tym samym czasie rozrastają się jego bulwiaste korzenie. Charakterystyczne bulwy gromadzą wodę, energię i składniki odżywcze. Woda gromadzi się także w łodygach i mięsistych liściach rośliny. Powolny wzrost zamiokulkasa, o ile nie ma on oznak uszkodzenia lub choroby, nie musi być zatem powodem do obaw. Według niektórych źródeł, zamiokulas wypuszcza nowe liście zaledwie dwa razy do roku.
Czytaj też: Liście zamiokulkasa żółkną i usychają? Wypróbuj ten patent, a uratujesz roślinę
Optymalne warunki do wzrostu zamiokulkasa
Zamiokulkasy nie są wymagające. Nie oznacza to jednak, że będą rosły bujnie w każdych warunkach. Powolny wzrost może być m.in. efektem braku dostępu do wystarczającej ilości światła, wody czy składników odżywczych. Optymalne stanowisko dla zamiokulkasów to miejsce jasne, z lekko rozproszonym światłem, ale nie w pełni nasłonecznione. Roślina postawiona w zacienionym kącie pokoju, z niewystarczającym dostępem do światła może w widoczny sposób spowolnić wzrost.
Przelanie to jeden z najczęstszych błędów w uprawie zamiokulkasa. Podłoże w doniczce musi solidnie przeschnąć pomiędzy kolejnymi cyklami podlewania. Zbyt duża ilość wody – mocno gromadzona w kłączach - to prosta droga do przegnicia korzeni.
Istotna jest również temperatura - zimą nie powinna spadać poniżej 18 stopni Celsjusza. Latem zamiokulkas wymaga ok. 25 stopni Celsjusza. Według niektórych źródeł optymalny poziom “ciepłolubności” tej rośliny to temperatury powyżej 30 stopni Celsjusza (tych raczej nie zapewnimy w domowych warunkach).
Czytaj też: Te krzewy zakwitną w ogrodzie wczesną wiosną. Pięć najpiękniejszych gatunków
Wzrost zamiokulkasa a wielkość doniczki
Czynnikiem spowalniającym wzrost rośliny może okazać się nieprawidłowo dobrana donica. Pod uwagę trzeba wziąć i “wyważyć” dwa czynniki - niezbędne miejsce do rozwoju korzeni... i jednocześnie konieczność ograniczenia ich nadmiernego rozwoju. Dojrzały zamiokulkas jest dość okazałą rośliną. Donica zbyt ciasna nie zapewni dostępu do niezbędnych składników odżywczych. Z drugiej strony - szczególnie w przypadku roślin młodszych - przesadzanie do zbyt dużej donicy nie jest zalecane. Roślina posadzona do zbyt dużego pojemnika może zacząć nadmiernie rozwijać korzenie i bulwy. Jednocześnie zostanie spowolniony wzrost pnączy i nowych liści. Zalecane jest rozwiązanie intuicyjne – stopniowe zwiększanie pojemników i sprawdzanie (na tyle, na ile to możliwe) jak szybko następuje rozrost korzeni. Przy każdym przesadzaniu rośliny warto wybrać doniczkę z otworem do odpływu wody (zamiast osłonek) i postawić na materiał, który pozwoli podłożu oddychać (glina, terakota).
Jaki nawóz stosować do zamiokulkasa?
Wzrost nowych pnączy i liści można przyspieszyć regularnym nawożeniem. To nie jest jednak zalecane w przypadku roślin młodych (świeżo po przesadzeniu) i w okresie jesienno-zimowym. W okresie wegetacji zamiokulkasa (od marca do września) można stosować co ok. 2-3 tygodnie m.in. płynne, uniwersalne nawozy do zielonych roślin doniczkowych. Sprawdzić można również rozcieńczone nawozy z niską zawartością azotu.Kolejna opcja to domowe nawozy i odżywki. Warto przetestować podlewanie rośliny ostudzoną wodą po przegotowaniu ryżu (ta zawiera azot, potas, fosfor i cenne minerały). Sprawdzi się także popularna odżywka ze skórki bananowej (skórka zalana gorącą wodą, odstawiona na kilka dni). Doświadczeni fani zamiokulkasów stosują również prostą odżywkę na bazie pastylek multiwitaminowych. Tabletkę (dostępną w każdej aptece) wystarczy zmiażdżyć, zalać litrem wody i stosować 1 raz na miesiąc. Taka terapia znacznie zwiększy szanse na pojawienie się nowych, intensywnie zielonych pnączy z liśćmi.
Czytaj też: Kiedy zacząć walczyć z ćmą bukszpanową? Te opryski sprawdzą się najlepiej
