Przyciąga wzrok bardziej niż lawenda. Królował w ogrodach babć, teraz wraca do łask

Wraz z powracającą modą na tradycyjne ogrody rustykalne wraca też moda na rabaty z łubinami. Roślinę można łatwo wysadzić z nasion, a uprawa jest właściwie bezproblemowa. 

Czytaj też: Świetne pnącze na balustrady i płoty. Kwitnie wiele miesięcy 

Łubin trwały wraca do ogrodów. Czym cechuje się ta roślina? 

Łubiny (Lupinus L.) kojarzą się przede wszystkim z tradycyjnymi ogrodami naszych babć. Dawniej były to również rośliny pastewne. Na terenie Polski można spotkać liczne okazy dziko rosnące. Łubiny to rodzina obejmująca ponad 200 gatunków roślin. Ich ogromne, dzikie połacie pokrywają tereny m.in. Nowej Zelandii i Ameryki Południowej. Do Europy łubin został sprowadzony pod koniec XIX w. Najpopularniejszym gatunkiem dostępnym i uprawianym w Polsce jest łubin trwały (Lupinus polyphyllus L.), nazywany też "ozdobnym".

Roślina wyróżnia się pokaźnym pokrojem. Liście łubinu są duże, w formie dłoniastej, złożone z kilkunastu strzelistych listków. Najbardziej charakterystycznym elementem rośliny są długie, strzeliste grona kwiatostanowe. Dziko rosnące odmiany łubinów kwitną zazwyczaj na fioletowo lub ciemnoróżowo. Wśród odmian uprawnych można spotkać kwiaty o dowolnej barwie – od białej po ciemnoczerwone i dwubarwne. Łubin wytwarza długie strąki nasienne. 

Czytaj też: Mało znany krzew, bujnie kwitnący do września. Na rabaty i do donic

Zalety łubinu: Ozdoba ogrodu i poprawa jakości gleby 

Dlaczego warto sadzić łubin? Ogrodnicy przypisują tę roślinę do kategorii “bezproblemowych” w uprawie. Łubin rozrasta się szybko (nawet do ok. 120 cm wysokości), rośnie i kwitnie bujnie (od maja do sierpnia) nie wymagając specjalnych zabiegów. Rabata z różnych odmian łubinu będzie centralną ozdobą ogrodu przez cały sezon letni. Jest byliną, więc jego kwitnieniem można się cieszyć przez wiele sezonów. 

Czytaj też:
Odstrasza ślimaki, a do tego pięknie kwitnie. Idealna dla początkujących

Długi korzeń rośliny rozrasta się głęboko, intensywnie napowietrzając glebę. Łubin jako roślina motylkowa wzbogaca dodatkowo podłoże w azot. Pozwala go także pobierać roślinom (w tym warzywom) rosnącym na pobliskich grządkach. 

Późną wiosną i przez całe lato łubin, jako roślina miododajna, intensywnie przyciąga trzmiele i inne zapylacze.  

Czytaj też: Posadź tę roślinę w ogrodzie. Odstrasza kleszcze, kwitnie całe lato

Gdzie sadzić łubiny i jak je pielęgnować? 

W naturalnych warunkach łubin kwitnie na każdym typie gleby, a szczególnie lubi podłoże piaszczyste. W warunkach uprawnych warto zapewnić mu mocno nasłonecznione stanowisko. Najładniejsze okazy urosną na podłożu przepuszczalnym, o obojętnym lub lekko kwaśnym odczynie gleby. Jako podłoże sprawdzi się uniwersalna ziemia ogrodowa.  

Łubiny bardzo dobrze znoszą suszę. Latem wymagają podlewania umiarkowanego. W razie konieczności w sezonie wegetacyjnym można je wzmocnić uniwersalnym nawozem mineralnym. Po przekwitnięciu kwiatostany trzeba usunąć. Ten prosty zabieg pobudzi roślinę do ponownego (ale mniej bujnego) kwitnienia w sezonie. Łubin jest byliną, ale przed zimą zrzuca liście. Wczesną wiosną roślina wymaga solidnego przycięcia wszystkich pędów. To sprawi, że wiosną bujnie odbije i będzie zdrowo rosnąć. 

Czytaj też: Kwitnie nawet przez pół roku. Świetnie poradzi sobie w cieniu

Kiedy sadzi się łubin ozdobny? 

Nasiona gatunków ozdobnych łubinu można sadzić bezpośrednio w gruncie (kwiecień, maj) lub pod rozsady (marzec). Według niektórych źródeł roślina lepiej i szybciej rośnie przy sadzeniu bezpośrednio do gruntu. Zalecana głębokość to ok. 3-5 cm i rozstaw ok. 30 cm. Młode rośliny wymagają regularnego podlewania i odchwaszczania. 

Po okresie kwitnienia i wytwarzania nasion łubin dość łatwo się rozsiewa samodzielnie. Jeżeli roślina ma sprzyjające warunki, z biegiem czasu rabata nabierze gęstości.

Czytaj też: Tylko jeden kraj na świecie jest samowystarczalny żywnościowo