Zaraza wyrządzi duże szkody?
Wysoka wilgotność powietrza i stale mokra gleba pomagają w szybkim rozwoju zarazy ziemniaka. Jej szkodliwość polega na tym, że patogen niszczy część nadziemną i może doprowadzić do obumierania całej rośliny oraz systemu korzeniowego.
Ziemniaki, podobnie jak inne warzywa uprawiane na polach lub w ogrodach, należą do roślin, które bardzo często atakowane są przez różne szkodniki i choroby. Nie każdy wie jak poradzić sobie z pojawiającymi się pierwszymi objawami chorób. Najlepiej sadzić odmiany odporne na zarazę ziemniaka. Są to: Bosman, Bzura, Hinga, Inwestor, Jasia, Kuras, Neptun, Sekwana, Sonda czy Ślęza. Jeżeli już zdecydujemy się na odmiany mniej odporne, pamiętajmy, że mogą być one narażone na wymienione choroby: zaraza ziemniaka, alternalioza, czarna nóżka, mokra zgnilizna, parch zwykły, antraktoza, sucha zgnilizna bulw, rizoknonioza ziemniaka, rdzawa plamistość, pustowatość bulw, smugowatość ziemniaka i liściozwój.
Dwie najgroźniejsze choroby
Pierwszą z nich jest zaraza ziemniaka, która w roku 2017 wyrządziła bardzo dużo szkód rolnikom uprawiającym ziemniaki jadalne. Nie dość, że w maju wystąpiły jeszcze przymrozki do -6 stopni C na terenie prawie całego kraju, to miniony rok był bardzo mokry, a taka deszczowa pogoda sprzyja rozwijaniu się tejże choroby. Woda zalegała na polach uprawnych w takiej ilości, że po połowie maja rolnicy nie mogli jeszcze wjechać na pola.
Wysoka wilgotność powietrza i stale mokra gleba
Pomagają w szybkim rozwoju zarazy ziemniaka. Jej szkodliwość polega na tym, że patogen niszczy część nadziemną i może doprowadzić do obumierania całej rośliny oraz systemu korzeniowego. Charakterystycznymi objawami są pojawiające się na spodzie listków nekrotyczne plamki, jasnozielonej lub brązowej barwy, które później brunatnieją. Na spodniej stronie liścia tworzy się biały, aksamitny nalot złożony z trzonków i zarodników konidialnych. Jeśli wilgotność powietrza utrzymuje się przez kolejne kilka dni i występują ciągłe opady deszczu, na górnej części liścia zaobserwujemy ten sam nalot. Po kilku dniach liście zaatakowanego ziemniaka brązowieją i usychają. Łodygi także szybko atakowane są przez zarazę ziemniaczaną jak liście. Początkowo na łodygach choroba występuje w miejscu wyrastania ogonka liściowego lub na jej wierzchołku. Następnie brązowieje, pojawiają się na niej brunatne plamy, które bardzo szybko rozwijają się na całej długości. Jeżeli choroba obejmie gałązkę dojdzie do jej ułamania. Po uszkodzeniu części nadziemnej bulwy ziemniaków zaczynają się psuć i gnić. Miąższ nabiera barwy brunatno rdzawe.
ZOBACZ TAKŻE: Dlaczego ziemniak tak mało kosztuje?
I czytaj dalej!
Kiedy rozwija się choroba i jak z nią walczyć?
W przypadku ziemniaków inwazja choroby przypada na okres od maja do końca sierpnia. Straty wywołane zarazą, na plantacji mogą wynieść nawet 70% uprawy, a w skrajnych przypadkach nawet 100%, gdyż choroba ta rozprzestrzenia się bardzo szybko.
Preparaty zapobiegające występowania zarazy ziemniaka zaczynamy stosować po 2 miesiącach od ich posadzenia. Najlepsze będą preparaty systemiczne (Rywal 72 WP) najskuteczniejsze w okresie początkowego, szybkiego rozwoju ziemniaka. W okresie pełnej wegetacji, najefektywniejsze będą środki tj. Drum 45 WG, czy Acrobat MZ 69 WG. Stosując opryski, powinniśmy wykonać je nie później niż 14 dni po zastosowaniu preparatu systemicznego.
Kolejne zagrożenie
Choroba zwana czarną nóżką. Wywołuje ją bakteria z rodzaju Erwinia i jest tak samo niebezpieczna jak opisywana wyżej zaraza. Objawy choroby pojawiają się na różnych etapach wegetacji rośliny. U młodych sadzonek dotkniętych patogenem występuje początkowo skarłowacenie. W maju i czerwcu taka roślina rośnie bardzo wolno, po czym liście zaczynają żółknąć, schną i zamierają, nie wydalając żadnych plonów. W miesiącach letnich obserwuje się żółknięcie młodych i starszych dolnych liści. Pozostałe stają się jasnozielone lub również żółkną zwijając się do środka. Z biegiem czasu miękną sprawiając wrażenie jakby były nasiąknięte wodą. W części podziemnej bulwy wykształconego ziemniaka obserwujemy charakterystyczne plamy lub zupełnie czarne porażone bulwy. Łodyga w miejscu uszkodzenia przez zarazę przyjmuje barwę jasnobrązowej lub całkowicie czarnej, która stopniowo zamiera. Charakterystyczną cechą identyfikacji choroby jest wydzielany nieprzyjemny zapach bardzo podobny do zapachu gnijących ryb. Aby zapobiec pojawieniu się choroby na plantacji, musimy rzetelnie selekcjonować sadzeniaki, tak aby wyeliminować porażone bulwy.
