Prowadzi 80-hektarowe gospodarstwo. Inwestuje w produkcję roślinną
Dzieje wsi Olbięcin
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1441 roku. Została ona założona przez braci Olbięckich herbu Janina i była ich rodowym gniazdem. Istniał tu duży dwór zniszczony w 1656 przez żołnierzy Rakoczego i Szwedów. Wtedy pod Olbięcinem doszło do pierwszego spotkania oddziałów szwedzkich z oddziałami księcia siedmiogrodzkiego, zrabowali oni doszczętnie dwór, a folwark spalili. W XVII i XVIII wieku Olbięcin był własnością Wybranowskich, ich siedzibę w dniu 7 czerwca 1867 odwiedził król Stanisław August Poniatowski, który wracał wraz z podkomorzym lubelskim Dłuskim i kasztelanem sandomierskim Popielem z podróży do Kaniowa.
W początkach XIX wieku dobra olbięckie stały się własnością Kaczkowskich, a następnie Gintowtów, potem nabył je w wyniku licytacji Roman Okulicz Kozaryn, od którego z kolei odkupił je w stanie upadłości agronom Tadeusz Kowalski. Ten ostatni w krótkim czasie doprowadził gospodarstwo do stanu wzorcowego, uruchomił gorzelnię, w oparciu o obfite źródła rzeki Tuczyn urządził stawy i sadzawki do hodowli ryb, prowadził hodowlę pstrąga, wybudował młyn wodny. Dla potrzeb budownictwa w Olbięcinie wydobywano miejscowy kamień wapienny. W majątku w 1921 roku gościł Naczelnik Państwa Józef Piłsudski. W 1935 roku właścicielem terenu był Jerzy Rudlicki, konstruktor samolotów. W 1937 roku zorganizował we wsi kółko rolnicze, a jego żona - koło gospodyń wiejskich. Po II wojnie światowej w budynku dworskim zorganizowano Gminną Szkołę Rolniczą, którą potem przemianowano na Państwowe Technikum Rachunkowości Rolnej. Obecnie zespół dworsko- pałacowy z XVII wieku użytkuje Specjalny Ośrodek Szkolno- Wychowawczy. We wsi zamieszkuje około 640 osób. W latach 1954- 1972 Olbięcin był siedzibą Gromadzkiej Rady Narodowej. W latach 1975 – 1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Czytaj także:
