Jak zrobić pyszne ciasto na świąteczne pierogi?
W misce umieszczam 1 kg mąki, pół szklanki oliwy i 1,5 łyżeczki soli. Zagotowuję około 1 litr wody. Dolewam stopniowo gotującą wodę i mieszam drewnianą łyżką. Kiedy mąka z wodą połączą się w zwartą masę, odstawiam do przestudzenia. Po kilku minutach wyrabiam ciasto ręką. W efekcie otrzymuję miękkie, sprężyste i aksamitne ciasto. Jeżeli w trakcie wyrabiania klei się ono do ręki, dodaję odrobinę oliwy. Jeśli jest zbyt sypkie - dolewam gorącej wody, a jeśli zbyt luźne - dosypuję mąkę. Ciasto rozwałkowuję na ok. 3-milimetrowy płat, z którego wycinam kółka. Na każde kładę łyżeczką nadzienie. Zlepiam dokładnie boki, po czym wrzucam do osolonej, gotującej się wody. Gotuję kilka minut. Wykładam łyżką cedzakową do miski z ciepłą wodą. Po 2-3 minutach wyciągam do odsączenia.
Podane ilości powinny wystarczyć do przygotowania około 50 sztuk pierogów.
Przygotowanie ciasta pierogowego zajmuje około 20 minut. Jeśli pierogi przygotowuję znacznie wcześniej, to po ich zlepieniu, rozłożone na przykład na tacce tak, by się ze sobą nie zlepiały, posypuję mąką i w takiej formie je zamrażam. Dopiero po całkowitym zamrożeniu wsypuję je do woreczka foliowego i dalej trzymam w zamrażarce. Przed wieczerzą wigilijną pierogi gotuję w osolonym wrzątku (bez wcześniejszego rozmrażania).
Podobno pierogi znano już w XIII wieku.
Początkowo przygotowywano je wyłącznie na specjalne okazje i święta. Takie odświętne i specjalne pirogi różniły się między sobą smakiem i kształtem oraz posiadały własne nazwy, np.: kurniki – duże pierogi weselne z różnymi nadzieniami, zawsze z dodatkiem mięsa kurzego, knysze – pierogi żałobne, podawane na stypie, koladki – pieczone w styczniu, w okresie kolędowania, hreczuszki – przyrządzane z mąki gryczanej, sanieżki i socznie – słodkie pierożki pieczone najczęściej z okazji imienin.
W XVII wieku pierogi (gotowane, pieczone, jak i smażone) były już dobrze znane w kuchni staropolskiej.
Świadczą o tym liczne przepisy na pierogi zamieszczone przez Stanisława Czernieckiego w najstarszej polskiej książce kucharskiej pt. Compendium ferculorum z 1682 roku. Znalazł się tam przepis na gotowane pierożki z farszem zawierającym nerkę cielęcą, łój i „zieloność”, obficie doprawionym solą pieprzem i gałką muszkatołową. Czerniecki podał przede wszystkim wiele przepisów na pierogi na słodko, czyli z jakimkolwiek „konfektem” (konfitury, owoce w cukrze) zawiniętym w ciasto uformowane na kształt pierożka, np. przepis na pieczone pierożki z ciasta francuskiego czy przepis na pieczone lub smażone pierożki z ciasta drożdżowego z nadzieniem różanym i z owoców bzu. Także w XVIII wieku pierogi były jedną z ulubionych i charakterystycznych dla kuchni polskiej potraw, obok barszczu, rosołu, sztuki mięsa, bigosu, kiełbasy z kapustą i rozmaitych kasz.
