Te chwasty szczególnie powinno się zwalczać jesienią. Wiosną może być za późno
Walka z chwastami w zbożach jest skuteczniejsza jesienią, ponieważ na początkowym etapie rozwoju (siewki) są one znacznie bardziej podatne na działanie herbicydów. Wiosną, po zimie, chwasty są już bardziej zahartowane, a ich zwalczenie wymaga użycia substancji o wyższej skuteczności.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Na korzyść jesiennego oprysku przemawiają również warunki pogodowe. Chociaż mogą być one trudne, są zwykle bardziej sprzyjające niż wiosenne, kiedy to długotrwałe przymrozki mogą uniemożliwić aplikację herbicydów.
Kolejnym argumentem za jesiennym zabiegiem jest ekonomia. Jesienią dostępnych jest więcej substancji aktywnych, a koszt zabiegu na hektar jest zazwyczaj niższy niż w przypadku oprysku wiosennego.
Chwasty, które powinniśmy zwalczać jesienią
Miotła zbożowa - przewaga tej rośliny nad zasiewami zbóż ozimych polega na temperaturze, w mogą one wzrastać i rozwijać się. Ziarniaki miotły kiełkują po umieszczeniu w glebie nawet na niewielkiej głębokości już przy temperaturze wynoszącej około 0ºC. W tym czasie oziminy znajdują się jeszcze w fazie spoczynku. Dlatego też formy ozime miotły wykazują większa szkodliwość i konkurencyjność wskutek intensywniejszego krzewienia i późniejszego wytwarzania większej liczby wiech.
Przytulia czepna - to jednoroczna roślina jara, która może z dużym powodzeniem przezimować. Występuje na wilgotnych, gliniastych glebach w sąsiedztwie zbóż, rzepaku i roślin okopowych. Jej szkodliwość polega na przyczepieniu się do powierzchni uprawianej rośliny, a następnie traktowaniu jej jako podporę, przez co zostaje ona zacieniona i zahamowuje wzrost. Siewki pojawiają się w czasie całego okresu wegetacyjnego, ale szczególne nasilenie przypada na wiosnę i wczesną jesień. Przytulia rozmnaża się przez kuliste rozłupki o średnicy 2,0-3,5 mm, pokryte gęstymi, haczykowatymi szczecinkami, barwy zielonkawej do szarobrunatnej. Kwitnienie tego chwastu przypada na okres od maja do października.
Chwasty rumianowate - gatunki wchodzące w skład tej rodziny występują zarówno we wszystkich typach stanowisk, jak również na terenach ruderalnych. Cechą charakterystyczną tej grupy roślin są ich kwiatostany składające się z języczkowatych białych kwiatów brzeżnych oraz żółtych rurkowych kwiatów wewnętrznych. We wcześniejszych fazach rozwojowych, przy lustracji polowej, należy zwrócić uwagę na liście młodych roślin. W przypadku rumianowatych większość posiada liście 2-3 krotnie pierzastosieczne. Szkodliwość tych gatunków polega na ich znaczącej ekspansywności i płodności wynoszącej nawet: 100tys nasion/roślinę. Ponadto wytworzone nasiona mogą kiełkować przez cały sezon wegetacyjny lub zachować żywotność do 6 lat.
Chaber bławatek - chwast ten kiełkuje jesienią i zimą, silnie się rozwija i uodparnia na herbicydy - bardzo trudny do zwalczenia tymi środkami w fazie rozwiniętego pędu kwiatostanowego. Charakteryzuje się wąskim i pierzastodzielnym ulistnieniem. Jego kwiaty z kolei zebrane są w koszyczki o średnicy 2-4 cm rurkowate, ciemnobłękitne, czasem czerwone, różowe lub białe.
