Zespół skórno-nerkowy u świń
Zwierzęta chore na zespół skórno-nerkowy stają się apatyczne. Następuje u nich również podwyższenie wewnętrznej ciepłoty ciała do 40 stopni Celsjusz.
Zespół skórno-nerkowy po raz pierwszy zaobserwowano w 1991 roku w Szkocji. Wówczas ta nowa choroba przebiegała z charakterystycznymi zmianami na skórze i nerkach. - Brak jednoznacznego czynnika etiologicznego choroby. Uważa się, że odpowiedzialne za to mogą być toksyny lub pewne substancje o charakterze antygenowym, produkowane przez określone typy bakterii. Zmiany chorobowe umiejscawiają się w naczyniach włosowatych skóry i innych narządów wewnętrznych, głównie nerkach - wyjaśnia Grzegorz Balicki, lekarz weterynarii prywatnej praktyki w Gołuchowie i Choczu. Objawy kliniczne pojawiają się głównie u warchlaków i tuczników w 12-14 tygodniach życia. Typowym symptomem chorych świń jest pojawienie się rozległych - różnej wielkości i kształtu - purpurowo-czerwonych zmian na skórze klatki piersiowej, okolicy jamy brzusznej, zadu i wewnętrznej powierzchni ud. - Po kilku dniach, niekiedy tygodniach, zmiany te pokrywają się czarnym strupem, który po odpadnięciu pozostawia blizny - mówi lekarz weterynarii.
Chore zwierzęta stają się apatyczne. Następuje także podwyższenie wewnętrznej ciepłoty ciała do 40 stopni Celsjusza. - Zauważa się również niechęć do poruszania się oraz utratę kondycji. Również widocznym objawem może być ciężki oddech. Występuje także powiększenie węzłów chłonnych powierzchownych (pachwinowych) - tłumaczy Grzegorz Balicki. Niestety, z uwagi na nieznaną etiologię tego zespołu chorobowego, brak jest specyficznych metod i środków skutecznie przeciwdziałających jego pojawianiu się w stadach świń. - Ważne jest, że prosięta tuż po urodzeniu powinny pobrać dużo siary zawierającej wysoki poziom przeciwciał - radzi specjalista.
Czytaj także: Znakowanie trzody - nowe przepisy budzą kontrowersje
