Kury silki, czyli „jedwabiste”. Czym wyróżnia się ta rasa i jakie ma wymagania?

Źródło: Adobe Stock

Określenie „jedwabiste” wynika z bardzo nietypowego upierzenia kury, przypominającego w dotyku właśnie jedwab oraz puch. Zwierzęta te mają gładkie pióra pozbawione haczyków, które nie łączą się ze sobą. Cechą charakterystyczną silek jest też czarna skóra i kości oraz niebieskie płatki uszu. Ta rasa ma pięć palców u każdej z nóg, podczas gdy większość kur ma tylko cztery. Można spotkać się z osobnikami brodatymi i bezbrodymi. Występują w różnych kolorach upierzenia, m.in. w kolorze białym, czarnym, niebieskim, żółtym i czerwonym.

Czytaj też: Kury ozdobne cochin. Co to za rasa? Jakie ma wymagania?

Kury jedwabiste silki - charakterystyka

Ptak ma zaokrągloną sylwetkę, szeroki tułów i pierś oraz grzbiet z lekko wysuniętymi barkami. Brzuch i uda są dobrze opierzone. Kolor dzioba zależy od barwy upierzenia, może być niebieski, szary lub czarny. U kur praktycznie nie widać grzebienia. U kogutów przyjmuje on kształt połówki orzecha włoskiego. Nie ma też charakterystycznego kolca. Na uwagę zasługują turkusowe zausznice oraz czub. Ptaki nie mają zdolności lotu, dlatego nie trzeba budować dla nich wysokiego ogrodzenia. U tej rasy nie występuje wyraźny dymorfizm płciowy. Osobniki nieznacznie różnią się wielkością. Kury ważą około 800 g, zaś koguty około 1 kg.

Silki są lubiane przez hodowców z uwagi na swój przyjazny i spokojny temperament. Kury są bardzo opiekuńcze w stosunku do potomstwa i chętnie wysiadują jaja. Z tego względu bywają wykorzystywane do wysiadywania jaj pochodzących od innych gatunków ptaków, nie tylko kur, ale również bażantów lub kaczek, jeśli te mają słabo wykształcony instynkt macierzyński. Zaleca się, aby na jednego koguta przypadało około 10 kur (maksymalnie 15, a minimum 4). Jaja przeznaczone na wylęg należy zbierać od lutego do kwietnia, gdy ich produkcja jest wzmożona.

Czytaj także: Kury sebrytki. Co to za rasa i jakie ma wymagania?

Jakie warunki należy zapewnić kurom jedwabistym?

Ze względu na tendencję do kwoczenia, poziom nieśności silek jest dość niski. W skali roku pojedyncza kura może wyprodukować od 80 do 100 sztuk. Mają one lekko różowy odcień. Przy dobrym odżywianiu, jaja te nie odbiegają smakiem od jaj znoszonych przez kury nioski. Silki są hodowane głównie z myślą o rozrodzie oraz ze względów estetycznych. Ich żywienie powinno stanowić połączenie pokarmów przeznaczonych dla kur niosek oraz dla kur mięsnych. Oprócz węglowodanów w diecie musi znaleźć się białko, witaminy i składniki mineralne, w tym zwłaszcza wapń, który jest potrzebny do budowania skorupki jajka. Można go podawać w postaci pokruszonych kawałków muszli skorupiaków. Kury silki mają niewielki przewód pokarmowy, dlatego też wystarczy im około 60 g paszy dziennie i 120 ml wody.

Czytaj też: Czym wyróżnia się Ayam Cemani? Oryginalna rasa kur ozdobnych z Jawy

Rasa jest dość łatwa w hodowli. Wykazuje dużą odporność na czynniki atmosferyczne oraz powszechne choroby drobiu. Dobrze znosi niskie temperatury, dlatego też zupełnie wystarczające będzie podstawowe wyposażenie kurnika oraz niewielki wybieg. W kurniku powinny panować jednak suche warunki, gdyż wysoki poziom wilgoci może skutkować  problemami zdrowotnymi. W środku musi znaleźć się paśnik bez możliwości wejścia do niego i zanieczyszczenia pokarmu oraz wodopój.

Kury jedwabiste są znane ze swojej długowieczności. W odpowiednich warunkach mogą żyć nawet 7-9 lat.

Czytaj także: Jak dbać o kury nioski zimą? Sześć ważnych zasad