Kwitnie aż do stycznia. Krzew, który musisz mieć w ogrodzie, zanim spadnie śnieg
Z początkiem zimy ogród przybiera dość ponure barwy. W tym okresie tym bardziej cenimy krzewy ozdobne, których czas kwitnienia przypada właśnie na sezon zimowy.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Piękność o nitkowatych kwiatach. Co warto wiedzieć o oczarze wirginijskim?
Oczary to krzewy lub drzewa, rosnące w naturalnym środowisku m.in. na terenie wschodniej części Stanów Zjednoczonych. Rośliny te były znane i cenione w medycynie naturalnej, stosowanej przez rdzennych Indian. Wywary z oczarów stosowano m.in. jako preparaty wspierające leczenie obrzęków. Obecnie oczar wirginijski jest szeroko stosowany w kosmetyce ze względu na właściwości ściągające.
W polskiej strefie klimatycznej najczęściej uprawia się oczar wirginijski (Hamamelis virginiana). Dużą popularnością cieszą się także oczary pośrednie (Hamamelis × intermedia), czyli mieszańce oczaru japońskiego i omszonego. W polskich ogrodach można także spotkać oczary wiosenne, wyróżniające się bardzo wczesnym kwitnieniem (nawet od lutego).
Jak wygląda oczar wirginijski?
Wymiary krzewu lub drzewa zależą od konkretnej odmiany. Oczary wirginijskie dostępne do uprawy w Polsce osiągają zazwyczaj do ok. 3 metrów wysokości. Zdarzają się jednak odmiany o większych wymiarach, wymagające uważnego wyboru miejsca na sadzonkę. Roślina sprawdza się głównie jako soliter. Posadzona na sprzyjającym stanowisku może osiągnąć wiek nawet powyżej 20 lat. Ostateczną, docelową wysokość krzew uzyskuje zazwyczaj po ok. 10 latach po posadzeniu.
Oczar wirginijski jest krzewem o liściach przypominających liście leszczyny. Jesienią przyjmują one intensywną, żółtą lub czerwoną barwę. Najbardziej charakterystycznym elementem rośliny są kwiaty. Ich płatki przypominają lekko karbowane, wąskie paski. Najczęściej spotyka się odmiany oczarów kwitnące na żółto, łososiowo lub w kolorach ciemnego różu. Kwiaty posiadają lekki, słodkawy aromat. Puszyste kępki kwiatów zdobią krzew oczaru od późnej jesieni (październik) aż do zimy (styczeń). Pod koniec zimy i w okresie przedwiośnia kwitną z kolei m.in oczary wiosenne i pośrednie.
Owoce oczaru wirginijskiego mają formę zdrewniałych torebek. Gdy owoc osiąga dojrzałość, torebka pęka z dużą intensywnością. Nasiona są wyrzucane nawet na odległość kilku metrów.
Oczar wirginijski: Miłośnik wilgotnej, żyznej gleby
Ogrodnicy uprawiający oczary przekonują, że dużą zaletą tych krzewów są stosunkowo niskie wymagania uprawne. Sadzonki wymagają głównie gleby żyznej, lekkiej i dobrze przepuszczalnej. Roślina najlepiej radzi sobie na podłożu o odczynie lekko kwaśnym lub obojętnym. Konieczne jest także stanowisko lekko wilgotne. W naturalnym środowisku oczary można spotkać głównie na terenach lekko podmokłych lub w pobliżu cieków wodnych (dawniej gałązki oczarów używano m.in. do wyszukiwania źródeł wody). Zalecane jest miejsce ciepłe (słoneczne lub półcień), ale osłonięte od wiatru.
Jedną z kluczowych zalet oczaru wirginijskiego jest jego mrozoodporność (poziom zależny od odmiany). Większość odmian doskonale radzi sobie z lekkimi przymrozkami. Podczas łagodnych oczar obsypuje się kwiatami, które utrzymują się nawet pod śniegiem.
Czytaj też: Uważaj na te domowe rośliny. To właśnie w nich najczęściej chowają się pluskwy
Jakich zabiegów wymaga oczar wirginijski?
Jeżeli sadzonka rośnie na stanowisku o żyznej, dobrze nawilżonej (ale nie podmokłej) glebie – zabiegi pielęgnacyjne można ograniczyć do minimum. Kluczowym, oprócz regularnego podlewania, jest m.in. ściółkowanie. Warstwa ściółki z kory lub zrębków utrzyma stałą wilgotność podłoża pod krzewem.
Oczar wirginijski nie wymaga przycinania formującego. Roślina zachowuje wysoki, wysmukły pokrój przez cały okres wzrostu. Zalecane jest jedynie regularne przycinanie sanitarne. Standardowo należy usuwać gałęzie martwe, uschnięte lub uszkodzone. Nie zaleca się także częstego przesadzania krzewu. Młodą roślinę warto posadzić od razu na miejscu docelowym.
Czytaj też: To drewno to hit wśród właścicieli kominków. Jest tanie i wolno się spala
