Niebieskie kłosy przyciągają wzrok. Może być największą ozdobą ogrodu lub tarasu
Bylina bywa określana również jako Duma Madery. Nic w tym dziwnego, ponieważ roślina pochodzi właśnie z tej portugalskiej wyspy i w naturze osiąga nawet 4 m wysokości. W naszych warunkach żmijowiec jest mniej imponujący, ponieważ dorasta z reguły do 1–2 m. Z wyglądu przypomina nieco budleję Dawida.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Czytaj też: Jesienne sadzenie nowych truskawek. Jakie odmiany wybrać? Oto najlepsze
Jak uprawiać żmijowca? W gruncie czy w pojemniku?
Żmijowiec szmaragdowy kwitnie od kwietnia do lipca. W tym czasie wypuszcza sporej wielkości kwiatostany w formie pionowego kłosa. Znajdują się w nim dziesiątki drobnych kwiatków w kolorze niebieskim, fioletowym, ewentualnie białym. Kwiaty nie wydzielają zapachu, jednak są bardzo chętnie odwiedzane przez pszczoły i motyle.
W polskich warunkach żmijowiec jest zazwyczaj uprawiany w donicach. Jeśli posadzimy go w gruncie, jest mała szansa, że przetrwa zimę. Roślina jest bowiem odporna na mróz jedynie do temperatury -5 stopni Celsjusza. Jeśli mimo to chcemy posadzić żmijowca w ogrodzie, należy potraktować go jako roślinę jednoroczną. Opcjonalnie przed nadejściem przymrozków można zakopczykować roślinę i osłonić agrowłókniną. Jeśli okaże się, że zima będzie łagodna, może się okazać, że żmijowiec jednak dał radę przetrwać w gruncie. Inną opcją jest przesadzenie rośliny do donicy przed nadejściem chłodnych dni. Następnie należy przechowywać bylinę w pomieszczeniu, gdzie panuje temperatura do 10 stopni Celsjusza.
Biorąc pod uwagę niską mrozoodporność, większość osób decyduje się na uprawę w pojemnikach. W takim przypadku w okresie od kwietnia do września należy wystawić roślinę na zewnątrz, np. na balkon lub taras, a na zimę przenieść do słabo ogrzewanego, ale widnego pomieszczenia lub ogrodu zimowego. Jeśli temperatura w miejscu zimowania będzie zbyt wysoka, liście żmijowca mogą zasychać.
Jakie wymagania ma żmijowiec szmaragdowy?
Żmijowiec szmaragdowy nie jest szczególnie wymagający ani pod względem podłoża, ani w kwestii zabiegów pielęgnacyjnych. Jest jednak pewne minimum, które musimy mu zapewnić.
Stanowisko – najważniejszą rzeczą jest zapewnienie roślinie dużej dawki promieni słonecznych. Miejsce uprawy powinno być również osłonięte od wiatru. Donicę najlepiej ustawić przy ścianie, która latem najmocniej się nagrzewa.
Podłoże – żmijowiec nie ma dużych wymagań co do ziemi. Poradzi sobie w przeciętnej glebie, najlepiej o odczynie zbliżonym do obojętnego.
Podlewanie – dobrze ukorzeniona roślina jest stosunkowo odporna na suszę. Latem należy podlewać ją umiarkowanie, a w zimie dość oszczędnie, minimalną ilością wody. Żmijowiec nie lubi nadmiaru wody, zwłaszcza w okresie spoczynku. Należy więc zadbać o dobry drenaż.
Nawożenie – w okresie od marca do lipca warto nawozić roślinę nawozem do roślin kwitnących. Zabieg można powtarzać co tydzień lub co dwa tygodnie.
Przycinanie – w okresie kwitnienia należy na bieżąco usuwać suche kwiatostany, aby pobudzić roślinę do wydawania kolejnych pąków.
Kiedy sadzić żmijowca szmaragdowego?
Jeśli chcemy rozmnożyć bylinę, bardzo dobrym sposobem jest wysianie nasion, tym bardziej że w warunkach domowych można to robić przez cały rok. W tym celu należy pozostawić część suchych kwiatostanów, aby dojrzały w nich nasiona. Dzięki temu będziemy w stanie samodzielnie wyhodować sadzonki.
Nasiona wysiewamy powierzchniowo, dociskając i przykrywając cienką warstwą piasku. Aby rośliny zaczęły kiełkować, różnica temperatur między dniem a nocą powinna wynosić około 13–15 stopni Celsjusza. Gotowe sadzonki najlepiej ukorzeniać w czerwcu i lipcu. Żmijowce wyhodowane z nasion zakwitają w drugim roku uprawy. Warto dodać, że rośliny są dość odporne na choroby i szkodniki. W okresie zimowania zagraża im jednak atak przędziorków oraz mączlików.
Czytaj też: Posadź zamiast wrzosów. Te płomienne wiechy i grzebienie są jeszcze piękniejsze
