Łubin łubinowi nierówny: Który do czego?
Wyjaśniamy, czym różnią się od siebie poszczególne gatunki łubinu.
Łubin wąskolistny - charakterystyka
Łubin wąskolistny (Lupinus angustifolius) to cenna roślina pastewna, która zawiera dużo białka i węglowodanów. Jest wykorzystywany do produkcji pasz dla zwierząt, takich jak: bydło, trzoda chlewna, a także drób. - Gatunek ten jest mniej wymagający pod względem gleby niż inne gatunki łubinu. Toleruje gleby piaszczyste i ubogie w składniki odżywcze, co czyni go cennym gatunkiem w uprawie na glebach marginalnych - mówi prof. dr hab. inż. Grzegorz Żurek, sekretarz naukowy i zarazem kierownik Zakładu Bioenergetyki, Analiz Jakości i Nasiennictwa Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Państwowego Instytutu Badawczego w Radzikowie .
Łubin wąskolistny, w porównaniu z niektórymi innymi gatunkami łubinu, zawiera zazwyczaj niższe stężenie alkaloidów, takich jak: lupinina. - W doborze odmian istnieją również formy o naturalnie wysokiej zawartości alkaloidów (odmiany Karo i Oskar), które są powszechnie uprawiane jako poplon, zwłaszcza tam, gdzie uprawy mogłyby być zniszczone przez dzikie zwierzęta - zwraca uwagę nasz rozmówca. Dzięki takiemu zastosowaniu poplonu jako naturalnego producenta azotu, jak podkreśla ekspert, stanowisko po przyoraniu jest wzbogacane w materię organiczną. - Gatunek ten charakteryzuje się szybkim wzrostem i rozwojem, co pozwala na uzyskanie plonu w stosunkowo krótkim czasie - zaznacza prof. dr hab. inż. Grzegorz Żurek.
Łubin biały - charakterystyka
Łubin biały (Lupinus albus) to roślina o wysokiej wartości odżywczej i szerokim zastosowaniu w żywieniu zwierząt oraz człowieka. - Nasiona łubinu są niezwykle pożywne, w 100 g znajdziemy ok. 36 gramów wartościowego białka roślinnego, cenne antyoksydanty, witaminy C,B, D i E oraz substancje mineralne, takie jak: magnez, żelazo, potas, cynk, fosfor, wapń i sód. Roślina ta ma niski indeks glikemiczny, dlatego bez obawy może być spożywana przez osoby, które chorują na cukrzycę. W 100 g znajduje się ich 371 kcal - mówi ekspert. Należy wspomnieć również o tym, że łubin nie zawiera glutenu. Specjalista podkreśla, że nie wszystkie gatunki i odmiany łubinu są jadalnie - odmiany gorzkie zawierają substancje zwane alkaloidami, które mogą być toksyczne. - W kuchni zastosowanie mogą mieć jedynie odmiany słodkie, których nasiona można jeść po obróbce termicznej - uczula nasz rozmówca. Roślina ta ma największe wymagania, co do stanowiska uprawy, w porównaniu do dwóch pozostałych gatunków łubinu. - W żywieniu zwierząt stanowi wartościową paszę, dostarczając wysokiej jakości białka dla bydła, trzody chlewnej i drobiu - wskazuje specjalista. Przypomina jednocześnie o tym, że nasiona łubinu białego zawierają alkaloidy antyodżywcze, dlatego przed podaniem zwierzętom wymagają odpowiedniego przygotowania. Łubin biały - o czym warto też wiedzieć - jest odporny na trudne warunki uprawowe, co sprawia, że stanowi cenny element zrównoważonego rolnictwa.
Łubin żółty - chakaterystyka
Łubin żółty (Lupinus luteus) to gatunek łubinu o najmniejszym potencjale plonotwórczym wśród omawianych gatunków łubinu i jednocześnie, z najmniejszymi wymaganiami siedliskowymi. - Można go uprawiać na glebach lekkich, piaszczystych, o odczynie kwaśnym - informuje ekspert. Równocześnie roślina ta posiada największą zawartość białka wśród bobowatych grubonasiennych. - Łubin żółty jest wszechstronną rośliną, która znajduje zastosowanie w różnych dziedzinach. Przede wszystkim jest cennym źródłem paszy dla zwierząt. Nasiona łubinu żółtego zawierają dużo białka (ok. 30-40%), a także węglowodanów, tłuszczów i minerałów - opowiada nasz rozmówca. Mogą być one wykorzystywane jako pasza dla bydła, trzody chlewnej i drobiu. Zielonka z łubinu żółtego jest także wartościowym źródłem paszy, zwłaszcza dla przeżuwaczy.
Łubin żółty jest także wykorzystywany jako roślina okrywowa i poplonowa. Jego uprawa pomaga w szczególnie w ochronie gleby przed erozją, poprawia jej żyzność i strukturę, a także ogranicza rozwój chwastów. Poza tym łubin żółty może być uprawiany na zielony nawóz, który po przekopaniu z glebą stanowi cenne źródło składników odżywczych dla roślin.
Łubin żółty, oprócz zastosowań w rolnictwie, znajduje również zastosowanie w przemyśle spożywczym. - Z nasion łubinu żółtego można wytwarzać mąkę, która może być wykorzystywana do produkcji pieczywa, makaronów i innych produktów spożywczych - mówi prof. dr hab. inż. Grzegorz Żurek. Łubin żółty jest też wykorzystywany do produkcji koncentratów białkowych, które mogą być stosowane jako dodatek do żywności.
Coraz większe zainteresowanie w ostatnich latach budzi wykorzystanie łubinu żółtego jako źródła biomasy do produkcji biopaliw. Łubin żółty odznacza się wysoką wydajnością plonów i zawartością celulozy. Czyni go tym samym atrakcyjnym surowcem do produkcji etanolu lub biogazu.
