Pytania o zazielenianie
W związku z wprowadzeniem, w ramach dopłat bezpośrednich, otrzymania dofinansowania za zazielenianie zrodziło wiele pytań i wątpliwości zarówno wśród rolników jak i władz krajowych. Komisja Europejska tłumaczy niejasności.
Jaki odsetek poszczególnych upraw należy zapewnić w ramach dywersyfikacji upraw w przypadku, gdy grunty uprawne znajdują się w różnych, niepołączonych ze sobą jednostkach, należących do tego samego gospodarstwa?
Komisja Europejska: Definicja gospodarstwa dotyczy całego państwa, a nie jednego regionu. W związku z tym, wyliczenia odnośnie dywersyfikacji upraw muszą objąć całe gospodarstwo, bez względu na ewentualne rozproszenie poszczególnych jednostek.
Czy obowiązek dywersyfikacji upraw i obszarów proekologicznych odnosi się do gruntów ornych czyli gruntów, gdzie prowadzi się uprawy, gruntów odłogowanych i szklarni, z wyjątkiem szkółek?
KE: Szkółki należą do upraw trwałych i dlatego obszary te są wyłączone z obowiązku zazieleniania.
Czy uprawy roślin niedrzewiastych, takich jak karczochy, szparagi, rabarbar i miskant można uznać za uprawy trwałe?
KE: Rośliny te stanowią uprawy trwałe pod warunkiem, że są to uprawy niepodlegające płodozmianowi, które zajmują grunty przez okres pięciu lat lub dłużej i dają powtarzające się zbiory.
Czy można uznać kukurydzę za zielną roślinę pastewną, aby odstąpić od stosowania dywersyfikacji?
KE: Zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1307/2013 „trawy lub inne zielne rośliny pastewne” oznaczają wszystkie rośliny zielne, rosnące tradycyjnie na naturalnych pastwiskach lub zazwyczaj zawarte w mieszankach nasion przeznaczonych do zasiewania pastwisk lub łąk w państwie członkowskim, niezależnie od tego czy są wykorzystywane do wypasania zwierząt. W związku z tym nie można uznać kukurydzy za zielną roślinę pastewną.
Jakie odstępstwa obejmują hodowców uprawiających trawy i/lub rośliny pastewne?
KE: Dywersyfikacja upraw nie ma zastosowania do gospodarstw rolnych, w których więcej niż 75% gruntów ornych jest: wykorzystywanych do produkcji traw lub innych pastewnych roślin zielnych; ugorowane lub jest połączeniem tych zastosowań, pod warunkiem, że grunty orne nieobjęte tymi zastosowaniami nie przekraczają 30 hektarów. Ponadto, jeśli trawy lub inne rośliny pastewne zajmują ponad 75% gruntów ornych, obszary odłogowane można uznać za główną uprawę. W ten sposób, na nieobjętych gruntach ornych trzeba prowadzić co najmniej dwie uprawy (a nie trzy), a uprawa główna nie może zajmować więcej niż 75% tej powierzchni. W ten sposób odsetek przeznaczony na trzecią uprawę wyniesie najwyżej 6-7%, w zależności od sytuacji gospodarstwa.
Zakładając, że rolnik przestrzega liczby wymaganych upraw i odsetka gruntów, jaki zajmują, jeśli po kontroli w terenie (lub po zastosowaniu teledetekcji) okaże się, że jedna z upraw nie odpowiada uprawie zadeklarowanej przez rolnika w jednolitym wniosku, czy w takim wypadku spełnia on wymogi instrumentu dywersyfikacji upraw?
KE: jeśli kontroler stwierdzi, że podczas okresu upraw wymogi dywersyfikacji upraw zostały spełnione, nawet jeśli faktyczne uprawy różniły się od tych zadeklarowanych, to uznaje się, że rolnik spełnił swoje obowiązki. W celu sprawdzenia zgodności z wymogami dywersyfikacji, państwo informują rolników o okresie uwzględnianym przy wyliczaniu odsetków poszczególnych upraw. W tym znaczeniu, dane uprawy muszą fizycznie występować i musi istnieć możliwość ich kontroli we wskazanym okresie.
Za co należy uznać elementy krajobrazu lub strefy buforowe znajdujące się między dwiema działkami gruntów ornych?
KE: Elementy krajobrazu przylegające do gruntów uprawnych można wykorzystać, by spełnić wymogi obszarów proekologicznych pod warunkiem, że nie przekraczają one minimalnych i maksymalnych wymiarów ustanowionych, a rolnik może nimi dysponować. Jeśli element krajobrazu posiada odpowiednie wymiary, może zostać zgłoszony przez jednego lub dwóch rolników, przy określeniu części elementu, jaką dysponuje każdy z nich.
Czy pojedyncze drzewo znajdujące się na miedzy można uznać za obszar proekologiczny, czy tylko odjąć jego powierzchnię od powierzchni miedzy uznanej za obszar proekologiczny?
KE: Dany obszar można uwzględnić tylko raz w ramach wymogów obszarów proekologicznych. Dlatego też, obszar ten można uznać albo za miedzę albo za pojedyncze drzewo na gruncie ornym.
Czy grunty ugorowane zakwalifikowane jako obszary proekologiczne można wykorzystać jako pastwiska?
KE: Na gruntach ugorowanych nie można prowadzić żadnej działalności, w tym wypasu.
Jeśli przy uprawie wiążącej azot znajduje się żywopłot, czy obydwa elementy można uznać za obszar proekologiczny?
KE: Obydwa elementy można uznać za obszar proekologiczny. Żywopłot zostanie wyliczony osobno, bez związku z uprawą wiążącą azot.
Jeśli dany rolnik zgłosi uprawę wiążącą azot jako obszar proekologiczny, czy może on zgłosić ten sam obszar, w tym samym roku, jako międzyplon w ramach instrumentu obszarów proekologicznych?
KE: Nie.
Czy można umieścić mieszany materiał siewny roślin wiążących azot i innych roślin w wykazie roślin wiążących azot?
KE: Nie przewiduje możliwości mieszania roślin wiążących azot z innymi gatunkami, np. roślinami zielnymi, w ramach obszarów proekologicznych.
Jeśli dany rolnik przestrzega wymogów instrumentu obszarów proekologicznych uprawiając soję (uprawa wiążąca azot) i otrzymuje dopłaty powiązane z produkcją dla roślin białkowych, czy sytuacja ta stanowi przypadek podwójnego finansowania?
KE: Każde państwo ma opracować wykaz upraw wiążących azot. Wykaz ten ma obejmować rośliny, które przyczyniają się do poprawy różnorodności biologicznej.
Ta sama uprawa może kwalifikować się do dopłat powiązanych z produkcją i płatności na rzecz zazieleniania pod warunkiem, że cele każdej z płatności są odmienne. Z tego właśnie powodu kryteria kwalifikujące uprawy to tych dwóch systemów płatności są różne. W szczególności, decyzja o wynagrodzeniu upraw roślin białkowych za pomocą dopłat powiązanych z produkcją powinna opierać się na warunkach związanych z ich wysoką zawartością białka a nie na ich cechach i ich znaczeniu jako uprawy wiążącej azot.
